Affrontement de classe contre le patronat et l'État qui exploitent et assassinent

L’assassinat d’Alexandros Grigoropoulos qui avait 16 ans par les assassins errants de la Police grecque n’est ni un incident hasardeux ni un incident isolé. Seulement les derniers mois il y a eu des morts à Kalamaria de Toni Onoua, à St Panteleimonas de Mohamed Asraf et à Leukimi de Maria Koulouri qui sont le résultat de l’action policière ; tout cela n’est pas le résultat d’un comportement de quelques flics qui sont chauds mais le résultat de la tactique globale des forces répressives. Celui qui continue à parler des fait hasardeux ne devient pas seulement ridicule mais complice du système.

Les assassinats de la part de l’État viennent dresser la scène de la répression globale. Les derniers mois, la plupart de ceux qui sont sortis dans la rue, qui ont lutté qui ont revendiqué et qui ont contesté la paix des classes ont été traités avec de la violence gratuite de la part de l’État. Les bombes lacrymogènes et les armes chimiques étaient le type de répression le plus doux. Plus souvent on a eu à faire avec les passages à tabac, les arrestations, même les tortures à ceux qui passaient un peu de temps dans les commissariats.


La foi au faux bien-être que le capitalisme a promis, se détruit avec la crise économique que nous vivons, tous les travailleurs depuis des années, avec l’attaque de la part de l’État et du patronat à travers des lois contre le monde du travail et se termine avec la répression barbare de toute protestation. La démocratie du patronat, des industriels et des autoritaires ne ressemble pas à une dictature, c’est la dictature.

Les réflexes de la classe ouvrière quant à l’assassinat de l’élève étaient directs et nous font nous retrouver tous ensemble dans les rues. Toute réaction sociale est justifiée et accumule la violence qu’on accepte tous les jours : et on la retourne à ceux qui la pratiquent tous les jours. Nous répondons par la réponse de classe contre l’État et le patronat parce que c’est le seul chemin qu’on nous laisse suivre, le seul chemin qu’on connait.

Que notre rage devienne insurrection populaire.

ESE - Eleftheriaki Sindikalistiki Enosi
(Union syndicaliste libertaire), 9 décembre 2008.

ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

Ο στυγνός φόνος του 16χρόνου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους περιπλανώμενους  δολοφόνους της Ελληνικής Αστυνομίας δεν είναι ούτε ατυχής στιγμή ούτε μεμονωμένο περιστατικό. Μόνο τους τελευταίους μήνες έχουν υπάρξει θάνατοι στην Καλαμαριά του Τόνι Ονούα, στον Αγ.Παντελεήμονα του Μοχάμεντ Ασράφ και στην Λευκίμη της Μαρίας Κουλούρη που οφείλονταν στην δράση της αστυνομίας. Όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα της συμπεριφοράς κάποιων θερμόαιμων μπάτσων αλλά της συνολικής τακτικής των δυνάμεων καταστολής. Όποιος συνεχίζει να μιλάει για τυχαία περιστατικά δεν είναι απλά αστείος αλλά κλακαδόρος του συστήματος.

Οι κρατικές δολοφονίες συμπληρώνουν το σκηνικό της γενικευμένης καταστολής. Τους τελευταίους μήνες οι περισσότεροι από όσους βγήκαν στους δρόμους, αγωνίστηκαν, διεκδίκησαν και αμφισβήτησαν την ταξική ειρήνη αντιμετωπίστηκαν με ωμή βία από το κράτος. Τα δακρυγόνα και τα χημικά ήταν η πιο ήπια μορφή καταστολής. Συνήθως επικρατούσαν οι ξυλοδαρμοί, οι συλλήψεις, μέχρι και οι βασανισμοί όσων περνούσαν έστω για λίγο από τα αστυνομικά τμήματα και κρατητήρια.


Κάθε πίστη στην ψευδή ευημερία που υποσχέθηκε ο καπιταλισμός, εξανεμίζεται με την διαρκή οικονομική κρίση που περνάμε όλοι οι εργαζόμενοι εδώ και χρόνια, με την επίθεση του κράτους και των αφεντικών μέσω αντιεργατικών νόμων και αποτελειώνεται με την βάρβαρη καταστολή κάθε διαμαρτυρίας. Η δημοκρατία των αφεντικών, των βιομηχάνων και των εξουσιαστών δεν μοιάζει με χούντα, είναι χούντα.

Τα αντανακλαστικά της εργατικής τάξης στην δολοφονία του μαθητή ήταν άμεσα και μας βρίσκουν μαζί στους δρόμους. Κάθε κοινωνική αντίδραση είναι δικαιολογημένη και συμπυκνώνει την βία που δεχόμαστε καθημερινά και την επιστρέφουμε σε αυτούς που την ασκούν καθημερινά. Απαντάμε με ταξική σύγκρουση ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά γιατί είναι ο μόνος δρόμος που μας έχουν αφήσει, ο μόνος δρόμος ξέρουμε.

ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

ΕΣΕ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, 9 Δεκεμβρίου 2008.